به نام خدا

تمام این دو سه هفته ی گذشته برام توی چنتا سوال خلاصه شده که جواب هیچ کدومشونو پیدا نمی‌کنم :|

یکم: به قول قدیمیا از محبت خارها گل میشن یا به قول جدیدیا برعکس؟

دوم: روزه بی نماز مثل اشکنه بی پیازه یا زنبور بی عسل یا قرمه سبزی بدون سبزی؟ (عذاب وجدان رهایش نمی‌کند زیرا نمازش قضا شده و پدرش او را مسلمان یه ماهه‌ای صدا می‌زند)

سوم: خوشحال باشیم که ربنای شجریان داریم یا ناراحت باشیم که ماه عسل نداریم؟

چهارم: چرا کتابا انقد گرون شده امسال؟ چهارصد و چهل و پنج عنوان کتاب سیزده میلیون تومن، دیگه کتاب خوندن هم به فهرست تفریحات لاکچری و ریچ کیدزانه اضافه شده :|

به نام خدا

برای او می‌نویسم که حتی اگر مرگ بر من چیره گردد ، قلب من هرگز از عشقش تهی نخواهد شد.

در بهترین روز های دوران نوجوانی و جوانی‌ام ، در تمام سال‌های ۹۰ تا ۹۴ ؛ مهربان استادی داشتم به لطافت برگ درخت .

برای او می‌نویسم که این «من» را وام‌دارِ نگاه و کلام پر مهر اویم.

 معلم ادبیات فارسی بود و خودش یک دیباچه گلستان...

منت خدای را عزّوجل که تو را برای من آفرید...

حالا ، بعد از آن سال‌هایی که گذشت ، تنها یادگاری‌اش عکسی است در آلبوم (به اینجای متن که رسیدم ، گنجشکی به پنجره خورد ، بالش شکست ، تا رفتم کمکش کنم ، افتاد ، دو طبقه را سقوط کرد ، قلبم فشرده شد. خدایش بیامرزاد) و صدایش در سرم و یادش در قلبم.

خانم  ش.ط  چه بگویم از تو که حتی ماه تولدت هم اردی‌بهشت است .

روزت مبارک

پ.ن : تولدِ خودِ خودم هم مبارک 😇